خداوند بزرگ در کتاب خود قران کریم کسانی را که به انچه می گویند عمل نمی کنند توبیخ فرموده است .
جای تعجب از بزرگان بهائیت است که امر به وحدت زبان و لسان فرموده اند ولی خود گاهی از زبان فارسی یعنی زبان مادریشان در مکتوبات خویش بهره جسته و گاهی مطالب مورد نظر خود را به عربی نگاشته اند !
ان هم چنانکه اهل ادب عرب می گویند به گونه ای مغلوط و به دور از فصاحت و بلاغت !
براستی پس از سالهای سال از ظهور این ایین نوظهور ایا همه کسانی که در عالم به دنیای بهائیت رو اورده اند به یک زبان سخن می گویند ؟
ایا همه اطفال بهائی در همه مدارس بهائیان در دنیا به یک زبان تعلیم می دهند؟ تا عالم بهائیت را طبق فرموده موسس ان یک قطعه و یک وطن مشاهده نمائیم !
همه مدارس عالم را که از ان سخن گفته است نمی گویم چرا که همه عالم دعوت او را نپذیرفتند
اگر جواب منفی است که هست
براستی چرا بهائیان به این فرموده بزرگترین مقتدای خویش را که پیامبرش می خوانند عمل نکردند !
امید وارم این اشکال و سوال مرا پاسخ گوئید .
علی اصفهانی said: