این لوح توسط حضرت بهاءالله خطاب به شیخ محمد تقی مجتهد اصفهانی پسر شیخ باقر ذئب نازل شده است. این لوح را یکی از بهائیان اصفهان به طور ناشناس بر سر سجاده شیخ محمد تقی ابن ذئب گذاشت و او بر حقیقت آن لوح مطلع شد. شیخ محمد تقی به قدری خونخوار و لدود در دشمنی با دیانت بهائی بود که در مجلس ظلّ السّلطان حاکم اصفهان پسر ناصرالدین شاه قاجار و در محضر علماء اصفهان آستین های خود را بالا زد و فریاد کشید که من حاضرم با دست های خود این دو سید بهائی را (سلطان الشهداء و محبوب الشهداء) به قتل برسانم. مراتب تزویر و ریاکاری و خبث طینت او بیرون از حد و حساب است و جمعی از احبای الهی مانند سلطان الشهداءو محبوب...
