Add new comment

همان طور که تاریخ را نگاه بکنیم می بینیم که هر وقت پیغمبری آمد عده ی محدودی به آن دین ایمان آوردن و اکثرا پیروان قدیم پیغمبران جدید را انکار کردند. یکی از دلایل مهمش هم این عبارت بوده که مردم روزگار از آن قافل بودن و بدان توجه نداشتند. ***اي مؤمن باللّه ، در هر ظهوري ناظر بخود امر و ظهورات ظاهره من عند او بوده تا از صراط الهي نلغزي . مثلاً ملاحظه در انسان نما که اگر او را بخود او عارف شوي ، در هر قميص که او را ملاحظه نمائي ميشناسي و لکن اگر نظر بدون او از لباس و قميص داشته باشي ، هر آن و يومي که قميص تجديد شود از عرفان او محتجب و ممنوع ماني . پس نظر را از تحديدات ملکيّه و شئونات آفاقيّه و ظهورات اسمائيّه برداشته و باصل ظهور ناظر باشيد که مبادا در حين ظهور از اصل شجره محتجب مانيد و جميع اعمال و افعال شما عاطل و باطل شود و از اثبات بنفي راجع شويد و شاعر بآن نباشيد .***