طلب عفو و بخشش

هُو اللّه

  ای يزدان مهربان سرا پا گنهيم و خاک رهيم و متضرّع در هر صبحگهيم ای بزرگوار خطا بپوش و عطا ببخش وفا بفرما صفا عنايت کن تا نور هدايت تابد و پرتو موهبت بيفزايد شمع غفران بر افروزد و پرده عصيان بسوزد صبح اميد دمد ظلمت نوميد زائل گردد نسيم الطاف بوزد و شميم احسان مرور نمايد مشامها معطّر گردد رويها منوّر شود  توئی بخشنده و مهربان و درخشنده و تابان .     ع ع

هُو اللّه

پاک يزدانا کلّ گنه کاريم و تو آمرزگار جميع جامع عيوبيم و تو کاشف کُروب گناه اين عاصيان را در لوح محفوظ ثبت مفرما و از رقّ منشور محو کن نظر به استحقاق و استعداد مفرما به آنچه شايان آستان رحمانيّت است معامله فرما غفران صفت جليل است و عفو و صفح از اعظم نعوت
آن خداوند مجيد پس گناه اين بيچارگان را ببخش و از قصور اين عاصيان در گذر ذنب اين عبد اعظم ذنوب و گناه اين بی پناه بزرگتر از کوه پر شکوه
اوّل قصور اين بی سر و سامان را ببخش پس گناه هر عاصی نادان توئی بخشنده و مهربان و توئی آمرزنده و مستعان .    ع ع

هُو اللّه

ای متوجّه الی اللّه ديده به ملکوت غيب جبروت باز کن و به اين مناجات آغاز نياز کن که :  ای مهربان تو ستر کن و بپوش خطا از ما عطا از تو جفا از ما وفا از تو گناه از ما پناه از تو بيماری از ما شفا از تو بپوش و بيامرز وفا کن پناه ده شفا بخش .   ع ع

هُو الابهی

  ای خداوند مهربان ما گنه کاريم و تو آمرزگار و ما تبه کاريم و تو عفوّ غفّار هر چند موج گنه اوج گرفته است ولی به عفو وغفرانت معتمديم و هر چند سيل عصيان در نهايت طغيان است ولی به بخشش و احسانت متوسّليم ای خدای پر عطا خطا بپوش دريای رحمت به جوش آور و جام مغفرت بنوشان هر چند ظلمت ذنوب شديد است ولی مه تابان مغفرتت بس منير ای خداوند اين مستمند را در ايوان بلند جای ده و ارجمند فرما و در فلک غفران اختر تابان کن و در سايه درخت اميد مسکن و مأوی بخش توئی غفور و توانا .   ع ع