"... باری احبّای الهی باید کلّ در این موارد بنهایت ثبوت و استقامت قیام نمایند و مطمئن بحفظ و حمایت حقّ باشند ابداً اضطرابی حاصل ننمایند این امراض مانند سپاه و لشکر است اگر در مقابل عساکر مهاجمه انسان اندک اضطرابی بنماید شبهه‌ای نیست که مستولی گردند و در میدان تالان و تاراج نمایند ولکن اگر انسان به بسالت و شجاعتی خارق العاده مقابلی عساکر جرّاره نماید دشمن هر چند قوی و جسور باشد در میدان حرب مقاومت نتواند فرار اختیار کند حال احبّای الهی نیز در چنین موارد یعنی هجوم مرض وباء باید در نهایت سکون و وقار و اطمینان و قوّت قلب حرکت نمایند و جمیع یاران الهی را تحیّت مشتاقانه برسان ع ع "
(مکاتیب حضرت عبدالبهاء، جلد ۵)
و در جایی دیگر می فرمایند:چقدر ناس از آفات جسمانی اضطراب دارند و از آفت روح باک ندارند. میخواهند صد هزار آفات روحانی بگیرند و قیدی ندارند، اما نمیخواهند جسد ادنی صدمه ببیند و جسد در مهالک نیفتد، اما هر چه به روح میشود بشود. جسد راحت باشد اما روح هر چه میخواهد بکشد، بکشد.
خاطرات حبیب ص285
Comments
کورش said:
واقعا بیانات جالبی بود . با توجه به احوال امروز جامعه ی بشری . مثلا وقتی چشم چرانی و نگاه به نوامیس ناس از روی شهوت عادی می شود کسی برای فرار از آن از چشم بند استفاده نمی کند ولی امروزها همه دنبال ماسک برای بستن دهان خود هستند از ترس ویروسی که تازه چندان هم کشنده نیست . واقعا بشر نیاز دارد که با نگاه از دریچه ای تازه همچون امر مقدس بهایی معنویتش را بازسازی کند . سپاس از نوشته ی زیبایتان
Add new comment