از تبار عاشقان

(از تبار عاشقانم من
از تبار عاشقان جانفشانم من)2
زادگاهم قلعه ی پاک علیمردان
مادرم زینب
کنیه اش رستم علی
در قلعه ی زنجان
رسته ام در قلعه ی خواجو
کشتگاهم سینه ی تاریخ
من اذان گوی اذان شهر قدوسم
پیکر پیشینیانم شمعدان بزم تاریخ است
بانگ سبوح زدم در قلعه ی نیریز
در سیه چال مخوف خطه ی تهران
از سرودم سخت می لرزید
پیکر شاهان
پیکرم را سم اسبان می کشید از پی
سال های رفته ی تاریخ
(از تبار عاشقان جانفشانم من)2
سال های رفته ی تاریخ
کیست می پرسد کدامینم
من همانم کز دم پاکم
سرخ و گلگون شد
ارض یزد و خطه ی نیریز
ارض طا و خطه ی تبریز
خاک پاک خطه ی زنجان
دشت سرسبز شمال خطه ی ایران
از تبار عاشقانم من
از تبار عاشقان جانفشانم من
قلعه ی شیخ طبرسی را گواه آرم
که طعامم نان چرمین بود
سال های رفته ی تاریخ
از تبار عاشقانم من
از تبار عاشقان جانفشانم من
خلقت پاک بدیعم من
ز ارض اقدس تا به عرض طا
حامل لوح بها بودم
سالک سلک وفا بودم
می نوردیدم ره ایمان
زیر بار ظلم دژخیمان
بس که خندیدم
لرزه می انداختم بر پیکر شاهان
کیست می پرسد کدامینم؟
سال های رفته ی تاریخ
شهد مهر خود می چشانیدم
در جواب زهر کین تو
سینه ام شد چاک چاک از عشق
حنجرم را خنجرت سائید
سال های رفته ی ایثار
باز می پرسی کدامینم؟
باز می پرسی نشانم را
از تبار عاشقانم من
از تبار عاشقان جانفشانم من
ای که می پرسی نشانم را
(بی نشانم من)2