افزودن دیدگاه جدید

دوستان گرامی الله ابهی! البته خواننده و نوازنده ی اين مناجاتها قلبی مؤمن و متمسک به آيات الهی دارند و صدا و نوا بسيار زيبا و دلنشين هستند. امّاتلاوت کننده ی مناجات وقتی در گير مراعات دستگاههای موسيقی باشد از ارتباط با عالم بالا دور ميشود و لحن حالت تعبد، تبتل و زاری را تا حد محسوسی از دست ميدهد. پس بايد به نظر بنده تلاوت کننده از عالم و عالميان منقطع شود و شروع به راز ونياز با خالق خود کند. آنچه قلبش از کلمات نازل درک و حس ميکند به محبوب دل و جانش بکويد. آنوقت قلب است که زير و بالای حرکات و نوسانات را تعين ميکند و انسان خود را از دمدمه و زمزمه ی کلمات آزاد حس ميکند و با معبود خود ارتباط حاصل مينمايد. البته اين نظر قاصر بنده ی شرمنده است.