کنفرانس جوانان در جمهوری افریقای مرکزی الهام بخش امید و عمل

 تير ۱۳۹۴ (۸ ژوئیه ۲۰۱۵)

بانگی، جمهوری افریقای مرکزی – صبح روز ۱٥ ژوئن، بیش از ۴۰۰ جوان از جمهوری افریقای مرکزی با اشتیاق برای شروع نشست آغازین همایش جوانان، که مدتها در انتظارش بودند، گرد هم آمدند. این آخرین کنفرانس از ۱۱۴ کنفرانس جوانان بود که در شهرهای مختلف در اطراف جهان برگزار می شد.

این کنفرانس، مانند ۱۱۳ کنفرانس دیگر، برای سال ۲۰۱۳ برنامه ریزی شده بود. اما در ماه مارس آن سال، بانگی، پایتخت جمهوری افریقای مرکزی گرفتار امواج خشونتی شد که سراسر کشور را در بر گرفته بود. امنیت کشور آنچنان ناپایدار بود که امکان برگزاری همایش را نمی داد.

در ماه های فی مابین، جامعۀ بهائی سعی داشت که راه کارهای پیشنهادی خود را برای روند صلح، عمدتاً از طریق فعالیت های آموزشی و کوشش برای ایجاد تفاهم بین گروه هائی که در مسیر هماهنگی اجتماعی فعالیت می کردند، افزایش دهد. از این رو، جوانان با صبر و حوصله منتظر شدند تا فرصت دیگری برای برگزاری کنفرانس حاصل شود.

هنگامی که اعلان شد کنفرانس بین ۱٥ تا ۱۷ ژوئن برگزار می شود، هیجان و اشتیاق زیادی، نه تنها در کشور، بلکه در خارج کشور نیز ایجاد کرد.

در نشست آغازین – که توسط تلویزیون سنترافریکن، رادیو سنترافریکن، و رادیو نوتردام پوشش داده شد، پیامی از بیت‌العدل اعظم به جوانان خوانده شد.

در این پیام گفته شد: «تقریباً دو سال از زمانی سپری شده است که بیش از ۸۰۰۰۰ نفر از هم سن و سالان شما در همایش های تاریخی جوانان در اطراف جهان، که در پیام مورخ ۸ فوریه ۲۰۱۳ اعلان شد، گرد هم آمدند.»

«هنگامی که آن همایش ها برگزار می شد، وضعیت جمهوری افریقای مرکزی مانع از برگزاری این کنفرانس و تبادل افکارشده بود، که در همایش های دیگر قلوب شرکت کنندگان هم سن و سال شما را الهام بخشید و افکارشان را منور نمود. مایۀ سرور و شعف ما است که اکنون شما نیز فرصت یافته اید به همان طریق گرد هم آئید و به تأمل پردازید.»

در ادامۀ پیام آمده است: « گفتگوهای شما بدون شک به شما کمک می کند که با تیزهوشی به آرمان خود برای ایجاد جامعه ای کامیاب، چه مادی و چه معنوی، چه با کلام و چه با عمل، واقعیت بخشید. در پرتو این فروغ، باید در این اعتقاد راسخ باشید که پیشرفت و سرور هر یک از شما به طوری ناگسستنی به پیشرفت و سرور جامعۀ شما گره خورده است.»

این گردهم آئی فضائی برای جوانان ایجاد کرد که به جایگاه خود در دنیا بیاندیشند. آنها مطالبی را که برای برنامۀ کنفرانس تهیه شده بود باهم، در گروه های کوچک و بزرگ، مطالعه کردند و متعهد شدند که به بهبود جوامع خود بپردازند؛ این هدفی در خور ستایش است به ویژه در جائی که زد و خورد فرقه ای در جریان است و درد و رنج، کشورشان را در این مقطع زمانی بیمار نموده است.

در طی این سه روز، شرکت کنندگان موضوعات متعددی را بررسی کردند، از جمله ویژگی های دوران جوانی و نقش برجسته ای که این ردۀ سنی برای ایجاد تغییر اجتماعی سازنده ایفا می کند؛ اینکه جامعه، در هر دو بُعد مادی و معنوی پیشرفت کند یعنی چه؛ چگونه می توان فضائی برای حمایت متقابل ایجاد کرد که در آن از همۀ کسانی که می خواهند برای خیر جمعی فعالیت کنند استقبال شود؛ اهمیت کمک به نسل جوان تر که مراحل آغازین نوجوانی را می گذراند تا از تأثیرات نیروهای مخرب اجتماعی در امان بمانند.

یکی از ناظمین همایش، آقای زُوِ تیبا انگانیادِ، گفت آنچنان شوق و هیجانی در گروه ها به وجود آمده بود که بعضی می خواستند سریعاً راهی برای خدمت به جامعۀ خودشان طرّاحی نمایند که درست بعد از همایش به آن بپردازند.

آقای انگانیادِ در مورد تدارکات برای همایش توضیح داد: «فراهم کردن تدارکات همچین همایش بزرگی در این کشور کار دشواری است مخصوصاً اینکه زیرساخت آن نابود و آب و برق به کالاهای کمیاب تبدلی شده است.»

اما، با این وضعیت، اعلان برگزاری همایش «آنچنان شوق و هیجانی ایجاد کرد که حتی جوانانی که در مناطق تحت کنترل شورشگران زندگی می کردند تمایل داشتند که در همایش شرکت کنند»، گرچه بسیاری از آنها به علت موقعیت ناپایدار کشور، نمی توانستند به محل کنفرانس سفر کنند.

آقای انگانیادِ گفت: «بعضی یک هفته در راه بودند تا به کنفرانس برسند.»

با نشست آخرِ این گردهم آئی، سلسله کنفرانس های جوانان که بیت العدل اعظم در سال ۲۰۱۳3 اعلان کرده بود به انتها رسید.