در دیانت بهائی حکمی که به افراد اجازه دهد در مورد رفتار دیگری قضاوت کرده و او را به راه راست هدایت کنند وجود ندارد... برابری حقوقی افراد در دیانت بهائی به معنی عدم جواز مداخله درزندگی شخصی دیگران است. اصول اخلاقی را نمی توان با جبر و خشونت در اجتماع برقرار نمود بلکه باید با آگاهی و ارادۀ آزاد و حکم عقل توام باشد...
حکم امر به معروف و نهی از منکر را تنها خداوند به بشر ابلاغ می کند نه بشر به بشر. در بیان زیر حضرت بهاالله به حکم الهی اشاره کرده و افراد را از دخالت در کار دیگری بر حذر می دارند:
سبحان الله قلم اعلی در لیالی و ایام اولیاء را به معروف امر فرموده و از منکر نهی. در بعضی الواح این کلمه علیا نازل: طوبی از برای نفسی که بشنود و نگوید. اگر نیکوئی از کسی بینند به مکافات قیام کنند. اگر ضری مشاهده کنند صبر نمایند و بخدا گذارند"... (آیات الهی صفحه 368)
امر به معروف و نهی از منکر یعنی اجرای احکام الهی، مسئله ای وجدانی است و باید حکم وجدان هر شخصی به نفس اماره او باشد.
در اشراقات می فرمایند: دین نوریست مبین و حصنی است متین از برای حفظ و آسایش اهل عالم چه که خشیه الله ناس را به معروف امر و از منکر نهی نماید. اگر سراج دین مستور ماند هرج و مرج راه یابد... (اشراقات)
از این بیان واضح می گردد که هدف تعالیم دینی تاثیر گذاشتن بر وجدان انسان است. خشیت الله یا ترس از خدا به این معنی است که خداوند داور اعمال ماست.
خانم دکتر فرح دوستدار برگرفته از سایت نقطه نظر
افزودن دیدگاه جدید