عِرق ملّی اپیدمی شایع این روزهای دنیای بشریست. شاید در دوران قبل هم همینطور بوده (و حتما بوده) اما در عصر ارتباطات به طور ملموس تر و گسترده تری به چشم میخورد. 

اینکه "من" به عنوان یک شخص، اهل کدام مملکت و کشورم؛ اینکه پیشینه ی تاریخی کشوری که در آن هستم چه بوده، چه نوابغی داشته و چه سوابق درخشانی از آن در دسترس است. "تمدن ایرانی"، "تمدن چینی"، "تمدن آمریکایی" و خیلی برچسب های دیگر از این قبیل ؛ که افراد هر مملکت برای بدست آوردن ناخودآگاه حس یکی بودن با جمع و در نتیجه حس امنیت به آن وابسته اند. 

فیلسوف بزرگ شوپنهاور در جایی بیان میکند که "تعصب ملی پست ترین نوع تعصب در نوع انسان است." 

این حرف، اگر به درستی در آن تفکر شود کاملا به جاست. چرا ما حس میکنیم که باید دائما گذشته ی کشورمان را به دیگران یادآوری کنیم؟ آیا به دنبال حس تحسین آنها نیستیم و یا در کمترین حالت به دنبال اینکه به آنها چیزی را بیاموزیم که قبلا نمیدانستند؟ 
و آن چیز همیشه در این مورد است که ما و سرزمینمان چطور در گذشته یا حال نسبت به قوم و سرزمینی دیگر برتری داشتیم یا داریم؟

عرق ملی، این روزها همیشه با تعصب همراه و هم سنگ است. حتی در بین دوستانی که در مسیر عرفان هستند هم بسیار به چشم میخورد؛ بحث و جدال بر سر اینکه مثلا مولانا جلاال الدین اهل کجا بوده و در چه منطقه ای رشد کرده. آیا واقعا اینکه مولانا در چه کشوری به دنیا آمده تاثیری بر روند رشد معنوی ما دارد؟

کنار گذاشتن عرق ملی به این معنا نیست که برای آبادانی سرزمینی که در آن زندگی میکنیم نکوشیم. در واقع یکی از مسئولیت های الهی هر انسان کمک به رشد و آبادانی مادی و معنوی مکانی است که در آن زندگی میکند. 

اما چرا باید برای کمک به رشد یک سرزمین، همیشه گذشته ی آن را به دیگران یادآوری کنیم؟ تاریخ زیباست برای عبرت گرفتن و رشد کردن، نه برای چسبیدن و هویت گرفتن و جنگ و دعوا.

از نگاهی بالاتر، ما، تمام انسان های این کره ی خاکی، تنها اهل "زمین" هستیم؛ زمینی که هیچ مرز فیزیکی بخش های آن را از هم جدا نمیکند. ما یک ملیت بیشتر نداریم آن هم ملیت زمینی/روحانی ماست. 

بی شک برای خداوند متعال هیچ فرقی نمیکند که گذشته ی تاریخی سرزمینی خاص چطور بوده. تنها چیزی که ما در دست داریم و میتوانیم از آن برای رشد معنوی خود و دیگران استفاده کنیم زمان "حال" است و در زمان حال به غیر از مرزهای ذهنی خودمان هیچ چیز ما را از دیگران جدا نمیکند.

ایرانی، افغانی، پاکستانی، هندی و چینی، عرب و عجم، غربی و شرقی، همه ی ما از یک مکان آمده ایم و به یک مکان میرویم. بیایید تعصب های کورکورانه مان را کنار بگذاریم، از حد حرف و مرز و صوت بگذریم و به عالم روحانی قدم بگذاریم.

بی من و "مایی" همی جویم به جان 
تا شوم من گوی آن خوش صولجان

هر که بی من شد همه من ها خود اوست 
دوست جمله شد، چو خود را نیست دوست
(مثنوی معنوی- دفتر پنجم)

سایر دسته بندیها

افزودن دیدگاه جدید

CAPTCHA ی تصویری
سایت آئین بهائی با کمال سرور به استحضار هم وطنان عزیز و شریف در ایران و خارج ایران می رساند که امکانی را فراهم نموده است تا همه فارسی زبانان اعم از ایرانی و غیر ایرانی بتوانند برای مطالعه و تحقیق درباره امر بهائی به صورت آنلاین و از طریق نرم افزار اسکایپ سلسه کتب روحی را مطالعه نمایند.
برای توفیق در این امر کافی است نرم افزار اسکایپ را روی گوشی و یا کامپیوتر خود داشته باشید. این امکان جدید از آن جهت اهمیت دارد که دوستان عزیز فارسی زبان در سراسر عالم به خصوص در کشور مقدس ایران در تمام شهرها و روستاهای دوردست که امکان تماس با جامعه بهائی را ندارند می توانند از این طریق به صورت آنلاین و امن با یکی از راهنمایان بهایی کتب روحی را در گروه مطالعه نمایند.
از دوستان علاقه مند تقاضا می نماییم آدرس یا آی دی اسکایپ خود را از طریق مکاتبه با ایمیل سایت آئین بهائی به آدرس info@aeenebahai.org در اختیار ما قرار دهند. سایت آیین بهائی نحوه شروع دوره مطالعات کتب روحی را از طریق اسکایپ با شما هماهنگ خواهد نمود.
 
شما می توانید سوالات و نظرات خود را در رابطه با دیانت بهایی از طریق آدرس ایمیل info@aeenebahai.org برای ما ارسال بفرمایید. همچنین برای دریافت آخرین مطالب از کانال رسمی وب سایت آئین بهایی در تلگرام استفاده نمایید. برای جستجو شناسه کاربری aeenebahai1 را در نرم افزار تلگرام جستجو کنید.